Ερωσφόρος - μια συντομη κριτική

Πήρα στα χέρια μου ένα βιβλίο που είχε τραβήξει την προσοχή μου καιρό τώρα, τον Ερωσφόρο του Γιώργου Καστέλλη. Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου, πρώτο –πρώτο ένα υποθετικό ερώτημα: Αν μπορούσες να τελειώσεις τον έρωτα με ένα χάπι, θα το έκανες;

Ξέρω την απάντηση για εμένα προσωπικά, όμως το βιβλίο δε στέκεται μόνο στα όρια του πως αντιμετωπίζεται ατομικά ο έρωτας, αλλά μεταφέρει το ερώτημα και στο σύνολο της κοινωνίας. Πως αντιμετωπίζεται ο έρωτας και ποια μορφή του δίνεται, σε μια άκρως εγωκεντρική κοινωνία, όπου ο χρόνος και τα συναισθήματα είναι αποκλειστικά προς ίδιον όφελος, όπου κανένας δεν προλαβαίνει ή δε ρισκάρει να ερωτευτεί, και κατ’ επέκταση να ‘ξεβολευτεί’ ; Με βάση αυτό το σκεπτικό, ο έρωτας στο βιβλίο αυτό, αντιμετωπίζεται από την κοινωνία σαν ψυχοπάθεια, που θεραπεύεται με ένα μόνο χάπι και ψυχοθεραπεία.

Μέσα σε αυτό το σκηνικό συναντάμε ένα ψηφιδωτό χαρακτήρων που έχουν ταλαιπωρηθεί και ταλαιπωρήσει ερωτικά, κι ανάμεσα τους τις πρωταγωνίστριες που στην αρχή του βιβλίου, ξέρουν ήδη την απάντηση στο ερώτημα του οπισθόφυλλου και δρουν ανάλογα με τη στάση που κρατάν απέναντι στον έρωτα. Όμως επαφή μεταξύ τους, αλλά και το περίεργο τρίγωνο που δημιουργούν με ένα μυστηριώδη άγνωστο,  τις κάνει να αμφισβητούν κάθε προηγούμενη ακλόνητη στάση τους.

Το βιβλίο αυτό σε προβληματίζει χωρίς να είναι κουραστικό στο ελάχιστο. Οι διάλογοι του είναι συμπαγείς και περιεκτικοί, η προσμονή για το τι περιμένει τους χαρακτήρες και οι έξυπνες ανατροπές κρατούν το ενδιαφέρον αμείωτο και φτάνοντας στην τελευταία σελίδα συνειδητοποιείς (ξανά) πως ο έρωτας είναι αυτή η αρχέγονη δύναμη που μπορεί να σε βυθίσει, να σε ανεβάσει και  εντέλει να σε ακολουθεί μια ζωή. Ο έρωτας μπορεί να μην είναι ασθένεια, αλλά σίγουρα είναι η θεραπεία!

Το βιβλίο κυκλοφορεί απο τις εκδόσεις Πνοή